Abstract:

drug layer pump is an invention that generates pharmaceutical substances such as ointments in a wide layer with a thickness and appropriate length. This ability is very important in the treatment and proper dressing of burn wounds. In the process of dealing with large-scale burns, all surfaces damaged by the ointment or the desired therapeutic substance are uniformly covered. at this stage, opening, discharging and rubbing the layer of these ointments on the wider surface of the burn will waste a lot of time and Risk of exposure to the sterile environment increases the claimed invention in an attempt to solve this problem. This device, without hand intervention, provides all necessary therapeutic material as a layer of width and thickness appropriate to the position desired.

Key word: drug Layer Pump – Invention of Layer Pump Medication – Surgery and Burning Dressing – Invention of Burn Surgery – Invention of Burn Therapy.

 

نقد و بررسی تخصصی :

مقدمه:

سوختگی یکی از علل عمده مرگ و میر و ناتوانی در جهان می باشد. زخم های سوختگی همواره در خطر عفونی شدن قرار دارند که این مهم ترین عامل مرگ و میر بیماران سوختگی محصوب می شود.

این مشکل 10-5 درصد تمامی تروماهای دنیا را تشکیل می دهد  و در  کشور های در حال توسعه و فقیر، از گستردگی بیشتری برخوردار است.

حدود ۱۱ میلیون نفر در جهان نیازمند درمان دارویی اند و هر ساله ۳۰۰۰۰۰ نفر در اثر سوختگی می‌میرند.

سوختگی بر اساس اینکه چه میزان از ضخامت پوست درگیر شده باشد، دسته بندی می شود:

سوختگی درجه 1 :

سطحی است و تنها بر سطح پوست اثر می‌گذارد. سوختگی لایه ی اپیدرم:  (مانند آفتاب سوختگی) طی 3 الی 4 روز درمان می شود.

سوختگی درجه 2 :

دارای ضخامت نسبی است و  لایه‌های زیرین پوست آسیب می‌بینند. سوختگی های درمی – سطحی: به طور مشخص تاول ایجاد می کنند. این نوع سوختگی معمولاً با مراقبت مناسب، در طول 2 الی 3 هفته بهبود می یابد.

سوختگی درجه 3 :

همه لایه‌های پوست آسیب می‌رسد. سوختگی های عمقی درمی : معمولاً به بیش از 3 هفته زمان برای بهبود و ترمیم نیاز دارند. همچنین تاول ایجاد می کند ، در صورت عدم بهبودی تا ظرف مدت 3 هفته باید بافت برداشته و پیوند زده شود.

در سوختگی درجه 4:

بافت‌های عمیق‌تر مانند عضلات یا استخوان آسیب می‌بینند. سوختگی های full thickness کل لایه ی درم را درگیر می کنند. و به بافت های زیر پوستی گسترش پیدا می کنند. ظاهرشان ممکن است سیاه رنگ ، چرم مانند، سفت و فرو رفته، در مقایسه با بافت طبیعی پوست اطرافشان باشد. این زخم ها غیرحساس به لمس سطحی و سوزن زدن هستند.

درمان مناسب برای سوختگی های سطحی و جزیی، استفاده از داروهای مرسوم، مانند: ضد التهاب ها، ضدعفونی کننده ها و ضد دردها می باشد.

در سوختگی های وسیع و عمیق نیاز به درمانی که از عفونت جلوگیری کند، درد بیمار را کاهش دهد و پروسه ی ترمیم را تسریع کند است.

روش های درمانی رایج برای درمان زخم های سوختگی داروهای مورد استفاده موضعی هستند مانند: مفناید استات و سیلور نیترات و خصوصا داروی پر مصرف و روتین بیمارستانی مثل سولفادیازین.

شایعترین داروی مورد استفاده در مراکز سوختگی پماد سیلورسولفادیازین است، که یک ضد باکتری وسیع الطیف می باشد.  این دارو به عنوان اصلی ترین درمان ضد باکتریایی سوختگی شناخته شده. از این رو به عنوان دارو های موضعی استاندارد، در مراحل مختلف سوختگی در بیمارستان ها مورد استفاده قرار می گیرد.

روش های نوین:

استفاده از پانسمان های نوین به دلیل بالا بودن قیمت و هزینه بر بودن آنها، برای بیماران بخصوص خانواده های کم درآمد جامعه که بیشتر در معرض خطر مصدومیت می­باشند، امکان پذیر نمی باشد.

نکته ای که محرز هست، رسیدگی به سوختگی امری اجتناب ناپذیر هست. ترمیم زخم های ناشی از سوختگی در پوست انسان نیاز به داروها و شرایط خاص دارد. داروهای موجود بیشتر شرایط بهبود را فراهم نموده و در عمل ترمیم پوست دخالتی ندارند. برای مثال خاصیت آنتی باکتریال داشته و یا ضدالتهاب هستند.

بعضی خاصیت ضد درد دارند و یا باعث کاهش اثر سوختگی بعد از ترمیم می شوند.

مشکلات پانسمان:

وجود پانسمان، به خاطر خطر لانه گزینی باکتری‚ قارچ ‚گردوخاک و… خود بخشی از مشکل هست. بنابراین تعویض سریع بانداژ لازم می باشد. که وقت گیر‚ هزینه بر و اینکه در بیشتر موارد نیاز به کمک شخص دیگری دارد. همچنین مراحل رسیدگی به زخم سوختگی شست و شو‚ تعویض بانداژ‚ …. منجربه التهاب و استرس زیاد به بیمار در بیشتر مواقع می گردد.  بخصوص در سوختگی های وسیع الطیف که رعایت هریک از پارامتر های حیاتی: تکمیل رسیدگی به تمام سطوح آسیب دیده با سرعت عمل مناسب و در کمترین زمان و همراه با برخورد صحیح با بافت های اسیب دیده بسیار حائز اهمیت می باشد.

مشکل چیست؟

هنگام آسیب پوست عوامل بیماری زا بدن را مورد تهاجم قرار میدهند، زخم سوختگی محل مناسبی برای بروز عفونت است. از این رو در سوختگی نه تنها به پوست آسیب می رسد بلکه زخم های سوختگی اغلب در مدت کوتاهی بعد از ایجاد صدمه دچار عفونت های مختلف باکتریایی می شوند. .این مهم ترین عاملی است که باعث می شود زخم دیر بهبود یافته و مدت درمان طولانی شود. همچنین مهم ترین عامل مرگ و میر بیماران بدنبال سوختگی محصوب می شود.

درد، تاول ، ترشحات ناحیه آسیب دیده وعفونی شدن زخم از عوارض اصلی ناشی از سوختگی هاست. بعد از ایجاد سوختگی، اختلال عملکرد پوست و عفونت باکتریایی ، پدیده ترمیم را تحت تاثیر قرار می دهد، با توجه به افزایش مقاومت باکتری­ها نسبت به آنتی بیوتیک­های موجود، درمان زخم های عفونی حاصل از سوختگی با مشکلات فراوانی مواجه است. از این رو درمان صحیح و مراقبت از زخم جهت افزایش سرعت بهبودی، همچنین جلوگیری از مزمن شدن عفونت از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

راه حل های فعلی:

مراحل رسیدگی به سوختگی های وسیع الطیف در بیمارستان های ایران معمولا به این صورت می باشد:

1-

پس از شستشو و برداشتن بافت های مرده ، تمامی سطوح سوختگی به صورت یکنواخت با ماده مورد نظر (معمولا پماد سیلور سولفادیازین ) بصورت یکنواخت پوشانده می شود.

دقت شود که به تمامی نواحی رسیدگی شود زیرا جایگزاری کوچکترین ناحیه می تواند موجب ایجاد عفونت و التهاب و درد مضاعف در بیمار شود.

در این مرحله پماد های سوختگی زیادی مصرف شده ، روی موضع های آسیب دیده تخلیه میگردد و سپس تیم جراحی مواد را با دست در مواضع مختلف توضیع کرده و پس از آن مراحل گاز گذاری و پانسمان صورت می گیرد .

و یا ابتدا پماد ها را روی سطح گاز ها می مالند و گاز ها را روی موضع قرار میدهند که حتما باید دقت شود پماد در تمام سطح گاز بصورت یکنواخت توضیع شده باشد .

از مشکلات این مرحله از کار تیم درمانی می توان به مورد زیر اشاره کرد :

پماد های مورد استفاده در سوختگی به دو صورت بسته بندی موجود می باشد.

الف: بسته بندی تیوپی.

ب: بسته بندی بطری(قوطی).

با توجه به حجم کم پماد در تیوب ها (3 الی 50گرم). در سوختگی های وسیع لازم است تعداد بسیار زیادی از پماد ها باز شود.که خود موجب اتلاف زمان زیادی خواهد شد همچنین نیاز به پرسنل بیشتر را ایجاد می کند.

از طرفی در بسته بندی بطری های حداکثر 500گرمی پماد چند مشکل وجود دارد :

الف: برداشت پماد از درون قوطی استریل بدین صورت است. که تیم جراحی استریل با دست از درون ظرف پماد را برداشته و روی موضع یا گازها می مالد. که خود یک مشکل است و خطرآلودگی محیط استریل را بالا می برد.

زیرا تنها درون این ظرف استریل محصوب می شود و احتمال تماس دست استریل با لبه ها و خارج ظرف وجود دارد. همچنین معمولا از مواد درون این قوطی ها در جراحی های بعدی نیز استفاده می شود که خود یک عملکرد اشتباه است .

لذا کاملا مشخص است که استفاده از وسیله یا ابتکاری که بتواند این مشکل را به نحوه مناسبی برطرف نماید لازم می باشد، از این رو با طراحی اختراع ادعایی سعی در حل این مسئله شده است.

معایب موجود در روش های مورد استفاده کنونی:

1 – دستکاری زیاد محل آسیب دیده به علت مالیدن کرم

2 – اتلاف هزینه و زمان :

باز کردن و تخلیه تعداد زیادی پماد تیوپی هم زمان زیادی می برد، هم پرسنل بیشتری برای تسریع کار لازم است، هم هزینه بسته بندی داور ها با حجم پایین یک هزینه اضافی محصوب می شود.

3 – بالا بودن خطر آلودگی محیط استریل جراحی و ناحیه آسیب دیده :

در حال حاضر برداشت پماد از درون قوطی پماد بدین صورت است که تیم جراحی استریل با دست از درون ظرف پماد را برداشته و روی موضع یا گازها می مالد که خود یک مشکل است و خطرآلودگی محیط استریل را بالا می برد زیرا تنها درون این ظرف تمیز محصوب می شود و احتمال تماس دست استریل با لبه ها و خارج ظرف وجود دارد.

4 – توضیع نامناسب دارو در موضع آسیب دیده:

از انجا که هیچ وسیله ای جهت پوشاندن سطح آسیب دیده به صورت یک لایه ی با قطر و پهنای یکنواخت وجود ندارد و با توجه حساسیت زمانی در جراحی های سوختگی وسیع و وسعت ناحیه نیاز به رسیدگی احتمال توضیع نامناسب دارو بالا می باشد.

راه حل :

این وسیله بدون دخالت دست.

بدون نیاز به باز کردن تعداد زیادی پماد سوختگی و تخلیه آنها که با توجه به محدودیت زمانی در جراحی امری مشکل در نظر گرفته می شود.

بدون نیاز به توضیع یکنواخت و مالش مواد در سطح مورد نظر و دستکاری و ایجاد صدمه بافتی.

بدون به خطر انداختن امنیت محیط استریل جراحی.

تمام مواد درمانی را به صورت یک لایه با پهنا و ضخامت مناسب روی موضع مورد نظر قرار می دهد و بدین صورت احتمال جاگذاری مناطق آسیب دیده از خطر عدم رسیدگی و توضیع نامناسب مواد را کاهش می یابد.

اجزای تشکیل دهنده:

اجزای تشکیل دهنده شامل یک محفظه پیستونی با سر قابل تعویض و دهانه پهن همراه با 3 وسیله طراحی شده جهت استفاده و تخلیه آسان محفظه لایر پمپ می باشد.

 مزایای این اختراع:

دهانه خروجی پماد به صورت لایه ای ، دیسک پیستونی زاویه دار و فرو رفته انتهای محفظه که موجب انتقال نیروی سریع تر و تخلیه کامل محفظه میگردد.  امکان تخلیه محفظه به صورت های مختلف(با وسیله مکانیکی ، برقی یا دستی ). برخی از نوآوری و مزایای این اختراع به شرح زیر می باشد.

این وسیله بدون دخالت دست.

بدون نیاز به باز کردن تعداد زیادی پماد سوختگی و تخلیه آنها که با توجه به محدودیت زمانی در جراحی امری مشکل در نظر گرفته می شود.

بدون نیاز به تلاش زمانبرجهت توضیع یکنواخت و مالش مواد در سطح آسیب دیده مورد نظر و دستکاری و ایجاد صدمه بافتی و بدون به خطر انداختن امنیت محیط استریل جراحی.  به آسانی تمام مواد درمانی را به صورت یک لایه با پهنا و ضخامت مناسب روی موضع مورد نظر قرار می دهد و بدین صورت احتمال جاگذاری مناطق آسیب دیده از خطر عدم رسیدگی و توضیع نامناسب مواد درمانی کاهش می یابد.

کاربرد:

می توان جهت ارائه ی پماد سوختگی روی موضع در جراحی های سوختگی  بصورت یک لایه ی پهن با ضخامت مناسب روی موضع مورد استفاده قرار گیرد. بدین صورت که پس از باز کردن پوشش خارجی بسته بندی بطری پماد و میله که در پوشش استریل قرار دارد داخل ست استریل جراحی قرار می گیرد.  سپس لایه داخلی نیز باز شده و پس از جداسازی پوشش های متصل به دهانه ی خروجی و انتها ی محفظه و اتصال میله به پیستون قوطی ی پیستونی حاوی پماد سوختگی، وسیله آماده استفاده توسط تیم جراحی می باشد.

این اختراع می تواند در بیمارستان ها در جراحی های رسیدگی به زخم های سوختگی پوست و در مراکز مراقبت پوست و زیبایی جهت پوشاندن پوست بدن با مواد درمانی و مورد نظر مانند ماسک های زیبایی پوست و کرم های زیبایی مورد استفاده قرار گیرد.